Γιατί οι σπουδαστές φοβούνται να μιλήσουν  στην τάξη ;

Γιατί οι σπουδαστές φοβούνται να μιλήσουν  στην τάξη ;

Οι καθηγητές, οι συγγραφείς διδακτικών εγχειριδίων και φυσικά οι ίδιοι οι σπουδαστές πρέπει να έχουν ως πρωταρχικό στόχο την παραγωγή προφορικού λόγου που αφορά την διδασκαλία της ιταλικής ως ξένη γλώσσα.

Θεωρώ ότι είναι πηγή ικανοποίησης όταν καθηγητές και σπουδαστές επιτυγχάνουν τον στόχο τους. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό για έναν σπουδαστή να βάλει σε εφαρμογή ότι έμαθε, μιλώντας την γλώσσα για παράδειγμα σε ένα ταξίδι στην Ιταλία, σε μια συνομιλία εργασίας ή σε μια συνομιλία μεταξύ φίλων. 

Αυτή είναι η καλύτερη ανταμοιβή!

Γι’ αυτό εστιάζω την προσοχή σε καίρια σημεία της διδασκαλίας που προβληματίζουν και προκαλούν ένα είδος φόβου στους σπουδαστές ως προς το να εκφραστούν και να μιλήσουν στην ξένη γλώσσα.

1.Ίσως εμείς οι καθηγητές μιλάμε πάρα πολύ!

Ας αναλογιστούμε και ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πόσες φορές στην τάξη μιλήσαμε περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Ίσως από ματαιοδοξία, ίσως επειδή θέλουμε να έχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλοι εμείς οι καθηγητές πάσχουμε από το σύνδρομο του πρώτου ρόλου.

Προσκαλώ όλους να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αφήσουμε περισσότερο χώρο και χρόνο στους σπουδαστές.

Είναι σημαντικό να μην επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια και δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουμε τη γνώμη μας σε κάθε θέμα.

2.Μιλάμε ελληνικά περισσότερο από όσο θα έπρεπε!

Συμμερίζομαι ότι κατά την διάρκεια των πρώτων μαθημάτων είτε επειδή θέλουμε να σπάσουμε τον πάγο της πρώτης επαφής ή είτε γιατί θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε κατανοητοί, είναι αναπόφευκτο να μην μιλήσουμε στα ελληνικά.

Συμβουλεύω ότι λέμε στα ιταλικά να το επαναλαμβάνουμε και στα ελληνικά!

Αυτό είναι πολύ χρήσιμο και στις επεξηγήσεις γραμματικών φαινομένων έτσι εάν ακολουθούμε αυτή τη γραμμή θα είναι πιο εύκολο οι σπουδαστές να μάθουν εύκολα την ονομασία των συντακτικών και των γραμματικών στοιχείων και στα ιταλικά.

Με αυτή τη στρατηγική θα προτιμούμε να επικοινωνούμε στα ιταλικά.

Αυτή η επικοινωνία θα επεκταθεί καθ’ όλη την πορεία, είτε θα δίνουμε ασκήσεις, εργασίες για το σπίτι, είτε θα πηγαίνουμε όλοι μαζί να φάμε μια πίτσα.

Δουλεύοντας με αυτό τον τρόπο τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα και τα αποτελέσματα φαίνονται πιο άμεσα.

3.Γιατί δεν κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις!

Είναι πολύ σημαντικό να θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις στους σπουδαστές. Γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγουμε ερωτήσεις που δέχονται απάντηση ένα απλό ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Αυτό δεν φέρνει αποτελέσματα!

Πρέπει να καθοδηγούμε τους σπουδαστές να κλείνουν το ρήμα όταν απαντούν σε ερωτήσεις ανοικτού τύπου (domande, aperte).

Είναι φυσικό να αποφεύγονται ερωτήσεις που είναι ιδιαίτερα δύσκολες και ερωτήσεις όπου οι σπουδαστές πρέπει να απαντήσουν χρησιμοποιώντας μια σύνθετη σύνταξη που δεν έχουν διδαχθεί.

Είναι σημαντικό πριν αρχίσουμε την συνομιλία στην τάξη πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, να έχει διδαχθεί το λεξιλόγιο που αφορά την συγκεκριμένη θεματολογία.

Τέλος, υπενθυμίζουμε στους σπουδαστές, ειδικά για τα επίπεδα Α1 , Α2, Β1, ότι δύσκολα θα μπορούν να εκφράσουν αυτό που σκέφτονται στην μητρική τους αλλά θα πρέπει να συνηθίσουν να εκφράζονται στα ιταλικά χρησιμοποιώντας πιο απλές και τετριμμένες έννοιες.

4.Γιατί δεν έχουμε δημιουργήσει το σωστό κλίμα στην τάξη!

Ένας καλός καθηγητής πρέπει πάντα να δημιουργεί το ιδανικό κλίμα μέσα στην τάξη, εκμεταλλευόμενος πάνω απ’ όλα τα δικά του χαρίσματα τα οποία είναι : η συμπάθεια, η κατανόηση, η εμπειρία και η υπομονή του.

Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να αποφεύγεται η αντιπαράθεση και ο ανταγωνισμός μεταξύ καλών και μέτριων σπουδαστών.

Επίσης αξίζει μεγάλης προσοχής η διόρθωση στα λάθη . Δηλαδή, εμψυχώνουμε πάντα τον σπουδαστή που έκανε λάθος, απευθυνόμενοι βέβαια σε όλη την τάξη. Όταν εξηγούμε το λάθος προσπαθούμε να επισημάνουμε και να αντιληφθούμε ότι κατάλαβαν τον μηχανισμό που τους οδήγησε στο λάθος.

5.Γιατί δεν εκμεταλλευόμαστε όλες τις δυνατότητες της επικοινωνίας.

Τι εννοώ γι’ αυτό;
Δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στην ανάγνωση και στις ασκήσεις του βιβλίου αλλά να διευρύνουμε την συνομιλία και στην καθημερινότητα των σπουδαστών. Πως;

Για παράδειγμα, μόλις έχουμε διδάξει τις τρείς συζυγίες του ενεστώτα μπορούμε να ρωτήσουμε τους σπουδαστές για το τι προγραμματίζουν να κάνουν το βράδυ ή  το Σαββατοκύριακο.

Όταν φτάνουμε στο Passato Prossimo  πρέπει να επιμείνουμε πολύ για να δημιουργήσουμε αυτοματισμούς και έτσι είναι εύκολο να ρωτήσουμε τι έκαναν το Σαββατοκύριακο ή την προηγούμενη ημέρα. 

Τέλος, όταν φτάνουμε να διδάξουμε την προστακτική μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε απλούς διαλόγους , τους ονομαζόμενους “compiti comunicativi”.